HAYAT akıp gidiyor ve yılın böyle zamanları olmasa bırakın bu akışı, hayatın kendisini bile pek hatırlamıyoruz. Hele yaş aldıkça öyle hızlanıyor ki zaman... Şimdi dönüp geçtiğimiz 365 güne bakıyorum... Ne zaman bitti onca vakit? Kapkaranlık bir saldırıyla başlayan bu yıl, dünya ve Türkiye için çok zor ve gerilimliydi. Peki kendi öznel dünyamızda nasıl geçirdik 2017'yi? Kendimizi sevdik mi? İstediklerimizi ürettik mi? Sevdiklerimizle yeterince vakit geçirdik mi? Etrafımızı bizi mutlu eden insanlarla doldurabildik mi? Biz insanları mutlu edebildik mi? Kalp kırmamayı başardık mı? Ya da kırdığımız kalpleri tamir edebildik mi? Sevgili arkadaşım Prof. Dr. Birol Kovancılar'ın hediye ettiği kitaptan öğrendiğim bir kavram var: İkigai. Japonca "yaşama sebebi" demek. Japonlar bunu "yataktan kalkmanız için gereken şey" olarak çeviriyorlarmış. "Yaşam motivasyonu" yani. İster dünyayı değiştirmek olsun, ister bir çocuk yetiştirmek, ister en iyi keki pişirmek, ister sana verilen ödevi bir an önce bitirmek, ister kahvaltıda sevdiğin çayı içmek... Ne olursa olsun, bir itici güç. Hayatı devam ettirebilmek için bir hedef.