AKP, 2002 yılında iktidara geldiği günden beridir, biricik Türkiye’miz, Cumhuriyet tarihi boyunca ilk kez bu ölçekte tehlikeli kamplaşmalara, ötekileştirmelere ve bitaraf olan bertaraf olur anlayışına mahkum edildi. 80 milyonluk, birbirine bağlılığını binlerce kez ve her şart altında ispat etmiş koca Türk Milleti, bizzat AKP eliyle, neredeyse birbirinden nefret eder ve birlikte yaşayamayacak hale getirildi. Tarih boyunca Türk’ün en zayıf noktası olan ve en kolay tuzağa düştüğü böl ve yönet taktiği, AKP’nin Türkiye’de iktidarını kalıcı hale getirme stratejisinin ana silahlarından biriydi ve başarılı oldu. Artık iki Türkiye var…
Siyaset sonuçta farklı ideolojilerin, dünya görüşlerinin toplum menfaati için yapıcı mücadelesidir. Bu yapıcı rekabetten ortaya çıkan sonuç topluma huzur, refah ve mutluluk getirmeli ve ileriye götürmelidir. Kötüyü iyi, iyiyi daha iyi, daha iyiyi mükemmel hale getirmelidir. Ancak AKP, geldiği günden beridir Türkiye’nin siyaset etme geleneğini yıktı ve uzlaşma üzerine değil düşmanlık üzerine kurdu ve sürekli biz ve onlar anlayışını güçlendirdi, pekiştirdi. Tamamen kendi menfaatleri ve şahsi ikballeri için…
Öyle ki, bugün Türkiye’de hayata tamamen farklı bakan 2 büyük grup insan topluluğu oluştu. Bir grubu, AKP Genel Başkanı’nın asrın lideri olduğuna, ümmetin en büyük şansı olduğuna hatta Allah tarafından gönderildiğine inananlardan oluşuyor. Şeyh uçmaz müritler uçurur misali. Diğer grup ise bunların deli saçması olduğuna ve AKP liderinin ve etrafındakilerin pek çok şeyden dolayı suçlu olduğuna ve yargılanmaları gerektiğine inanıyor. Türkiye iki ayrı uca savrulmuş, kelimenin tam anlamıyla karpuz gibi ortadan ikiye bölünmüş durumda…