İlk öncelik: Enkaz altında kalanları kurtarma. İkinci öncelik: Göçük altından cansız çıkanları toprakla buluşturma. Üçüncü öncelik: Canlı çıkanları hastaneye yetiştirip yarasını sarma. Dördüncü öncelik: Evsiz kalanlara yiyecek, içecek barınma. Öncelikler iyiliği örgütledi. Kardeşliği birleştirdi. Dayanışmayı şahlandırdı.
Deprem anı şuydu:
Cehennem.
Yer altındaydı.
Yer üstüne çıktı.
İyilik, kardeşlik ve dayanışma bir olup yeraltından yerüstüne çıkan cehennemi yenmek için yarıştılar. Cehennemi yenmek demek; “kader kurbanı olmaktan çıkıp, kadere hükmeden” hale gelmekti.