Konsomatrisler beni bağışlayın. Amacım mesleğinize kem gözle bakmak değil. Sizler işinizin “gereğini yapan” insanlarsınız.
Para babası.
İktidar zengini.
İhale kapmışı.
Sizleri masasına çağırır. Birlikte yer içer, “gereğini yaparak” paralı müşteriyi rahatlatır ve çalıştığınız pavyon ile bara da kazançlar sağlarsınız.
Sözüm size değil.
Gazeteciyiz diyorlar.
Konsomatrisler.
İktidar rahatlatıyorlar.
Ahmet, Mehmet, Mahmut, Hande, Zafer, Okan, Yavuz, Hilal, Abdülkadir, Nagehan, Kübra, Nasuhi say say bitmez. Son 20 yılda sayıları yüzde 1000 artış gösterdi.
Köşeleri tuttular.
TV'leri kapladılar.
Ar damarlar çatladı.
TV ekranında “ağzından çıkan her söz kanun sayılan” iktidar partisi başkanı ile beraber oturmuşlar. Yayın yapıyorlardı. Amaçları, gazeteciliğin esası olan gizleneni, saklananı, kötüye gideni, çalanı, çaldırılanı ortaya çıkartmak değildi. Gazetecilik görüntüsü altına gizlenip konsomatrislik yapmaktı.
Moral yükseltmek.
Rahatlatıp göze girmekti.
Al sana bir konsomatris gazeteci sorusu: “Şehir hastanelerini muhalefet sözcüleri eleştiriyordu… Sesleri biraz kesildi… Siz bunu nasıl karşılıyorsunuz efendim…”
Ve al sana cevap:
“Abdülkadir!
Ahmet Bey'e bak.
O gereğini yazıyor.
Sen de durma.
Gereğini yaz…”