Sarayı satılığa çıkarsaydı, Katarlılar iyi paraya alırdı. Gerçi o paranın bugün işsizin, dar gelirlinin, nefesi tükenen esnafın, çiftçinin, işçinin “kemer sıkmasına” bir çaresi olmayacaktı ama bir tavır, samimiyet sayılacaktı.
İyi günde…
Kötü günde…
Sizinleyim…
Algısı yaratacaktı.
Saraya alıştı.