Bugün 23 Nisan, en güzel gün, kıymetini bilene en anlamlı bayram. Dünyada çocuklara armağan edilen tek bayram. Anlayana! Çocuk, büyüğün babasıdır. İlk çocukluk. 2'nci aydan başlar. 12'nci aya uzanır. İkinci çocukluk. 12'nci aydan başlar. 7 yaşına uzanır. Son çocukluk. 7 yaşından başlar. 12 yaşına uzanır. Yer yüzünün bütün kötülüklerini tek tek bulsak. Hepsini bir yere yığsak. Korkunç kötülüklerin arasında hiç değilse cennetten bir iyilik koyayım diye düşünsek. O iyilik çocuktur. Çocukluk bir çağ değil. Bir öğretici ruhtur. * * * Çocuk kendini sevdirerek, bilmeden ve istemeden topluma iyilik yapar, sevgi aşılar. İster 30 yaşında ol, ister 50, ister 70, ister 110 yaşında. Her yaşta insanın elinden geldiğince yeniden yaşamak istediği çocukluk çağıdır. Çocukluk diye bir şey olmasaydı, insanlık yine de çocukluğu icat edecekti. Bu açıdan bakınca: 23 Nisan! Büyüklere de bayram! Egemenlik bir kişiden alındı. Bütün ulusa verildi. Ayrımları yok etti. 23 Nisan! Birleştirici bayram. * * * Ulusal egemenlik denildi. Bilinçli seçim yapıldı. 23 Nisan! Çocuklara armağan edildi. Niçin? Çünkü çocuk, önce bebektir. Konuşamaz, susar. Büyükleri dinler. Büyüklerin dilini duyar. Kulağı dolar. Sonra kelimeleri kavrar.