Obama, hava meydanına gelip Türkiye Cumhurbaşkanı uçağını karşılasaydı. İki lider sarılıp el sıkışsalar, TV’ler bu sahneyi canlı yayınlasaydı. İktidar yandaşları sevinçten, gururdan mest olacaklardı. Sağlam irade. Dik duruş. ABD’yi dize getirdi. Böyle kabaracaklardı. Kimse karşılamadığı için Erdoğan’ı sevmeyenler, istemeyenler ve ona çok kızanlar sevinçten uçuyor. İşte ezilmişlik afyonu Amerika, liderimizi sildi. Dövünelim. Amerika, onu terk etti. Sevinelim. Aynı ezilmişlik afyonu Reza Zarrab, Amerikalı savcı tarafından sorguya alınıp tutuklandığı gün de yaşanmıştı. İktidara kızanlar, “soruşturmanın ucunun gelip Türkiye’de Tayyip Erdoğan’a bağlanacağının” hayalini ürettiler ve sevinçten adeta uçtular. İktidar yanlıları ise süklüm, püklüm, “babaları ölmüş” gibi karalar bağladılar. Bir AKP milletvekili, “Allah belasını versin, bizim partimizle ne alakası var…” diye Reza Zarrab’a beddualar okumaya bile kalktı.