TV kanalını açtım. Yeni tip işadamı konuşuyordu. Karşısında gazeteciler vardı. Adam meydan okuyordu.
Oturuşu.
Gülüşü.
Vücut dili.
El-kol hareketleri, seçtiği kelimeler, savurduğu hakaretler, tarzı, tavrı; “Ben Allah’ın yeryüzündeki görüntüsüyüm” havasındaydı… Orada olmayan muhalefet partisi liderine; “Ulan sen 20 milyar doları ya bir arada görmemişsin ya da dayak yememişsin” diye kaba laf sokuyordu. Gazeteciler geçmişini sormadıkları halde “Eski kızıl Komünistim. Şimdi yeşil İslamcı işadamıyım. Deli bir Laz’ım!” diye kendine övünme payı çıkartmaktaydı.
Bu kabarma!