Sovyetler Birliği dağıldığında ABD, Rusya’yı NATO’ya alsaydı; bugün yaşadığımız ve kaç yıl süreceğini henüz kestiremediğimiz savaş ortamı doğmayacaktı. Rusya, NATO’ya girmeye niyetli Ukrayna’ya saldırmayacak, Finlandiya ile İsveç’in NATO üyeliği istemesi de sosyal etkinlik sayılacaktı.
İngiltere uyarmadı.
Fransa umursamadı.
Almanya oralı olmadı.
Batı’nın aydınları, yazarları, filozofları, düşünce kurumları, kamuoyu yapıcısı sivil toplum örgütleri dünyaya egemen olma ihtiyacından doğan emperyalist saldırganlık ve onun körüklediği silahlanma yarışını bitirmede kilit adım sayılacak “Rusya’nın NATO’ya alınmasını” hiç dile getirmediler. Rusya NATO üyesi olsaydı, Çin ile Hindistan da NATO’ya girerdi. Böylece dünyada “paylaşım ve güç savaşları ile bölgesel vesayet vuruşmaları” kalmazdı. NATO’ya ihtiyaç da ortadan kalkardı. Çok hayalci bulabilirsiniz ama yine de yazayım: İnsanlar daha iyi bir dünyada yaşıyor olurdu. Her ülke kendi yaratıcı üretimi ile insanlığın gelişmesi için yarışır; eşitlik, özgürlük, kardeşlik, ileri demokrasi bütün dünyaya hızla yayılabilirdi. İslam ülkelerini yöneten krallar, şeyhler “körfez...