Halktan utanıyor. Meydan açıyor. Yargıç önüne çıkıyor.
Temizlenmeye uğraşıyorlar. Aklanmanın faturasını, makama, koltuğa,
belediyeye yüklemiyorlar. Haysiyetli, onurlu politikacılar istifa
ediyor.
Adamlarda farklı kimya var.
Alman Cumhurbaşkanı Wulf, “Bana olan güven zedelendi. Bu yüzden
istifa ediyorum” dedi ve dediğini yaptı. Bir işadamının eşinden
düşük faizle kredi almak, bazı holding sahibi işadamlarının
villalarında tatil yapmak, bir film yapımcısının parasıyla otelde
konaklama gibi “utanılası davranışlar” gösterdiği iddia edilmişti.
İngiltere’nin ilk Müslüman Kadın Bakanı Warsi ise, “Derin
üzüntü duyarak bu sabah Başbakan’a istifamı sundum” dedi. Bu hanım
bakan, parsel parsel satışlar yapmakla suçlanan biri değildi. Adı
yolsuzluğa, hırsızlığa, rüşvete de karışmamıştı. Beceriksiz,
birikimsiz oğlunu milletvekili yapmaya da soyunmamıştı. Ne olmuştu?
Başbakan’ı ile görüş ayrılığına düşmüştü.
Bu yüzden istifa.
İşte onur!
İşte şeref!
İşte haysiyet!
Olan gösteriyor.