30 Eylül günü gökyüzü sanki delindi, çok yağmur indi. Sapanca’yı da sel vurdu. Sapanca Gölü, bir tanedir. Pırlantadır. Göllerin güzeli, suların lezzetlisidir. Işıl ışıl ışıldar. Aşk şerbeti gibidir. Sapanca Gölü’nü besleyen dereler ve çevresindeki tabiat rüya olur. Seyrederken kendini cennette sanırsın. Bin bir çeşit ağaç, çiçek, bitki, uçan kuş, konan arı, kaçışan böcek; Sapanca’nın doğası, kıymet bilen insana sunulmuş nimettir. Sapanca’yı vuran sel; gölü besleyen derelerin taşmasıyla geldi.
Görmeliydiniz.
Sel suyu asfaltı söktü.
Kaldırımları kaldırdı.
Demiryollarını patlattı.
Zümrüt yeşili vadilerin çamurunu ağaç dallarıyla hamur edip yürüyen ve yürürken kükreyen öfkeye çevirdi. Dağların toprağını köylerin ve sonra da kasabanın mahallelerine kadar indirdi. 24 saat sonra yağmur dindi.
Dereler yatağına çekildi.
Gölü görmeliydiniz.
Ağlıyor, bağırıyordu:
Gölün kıyısından 100 metre kadar içeriye doğru o ışıl ışıl göl suyu kapkara olmuştu. Plastik pet şişeler, inşaat artıkları, bez, çaput, pislik, kir ne varsa göle inmişti. Bu gölün suyunu İzmit ve Sakarya şehirlerinde ve çevresinde yaşayan 2.5 milyon insan içiyor.
* * *
Yağmur durup, güneş açınca ben köyleri dolaştım. Köylülerle selamlaşıp sohbet ettim. Bana dediler ki; Televizyondan dinledik. Kulağımıza inanamadık. Vali, Kaymakam, Belediye Başkanı; “son 50 yılın en yüksek yağışı yağdı, dereler bu yüzden taştı” diye açıklama yaptı.
Kara bir yalandır.
Bu göl!
Eşsizliğini yağmura borçlu.
Kışın dağlara yağan kara.
Derelere can veren suya.
Köylüler bana dediler ki: