Engizisyon işkencelerinin içinde en korkunç olanı; “tırnakları sökmek” üzerineydi. Tırnak sökülünce o el, el olmaktan, o et, et olmaktan, o tırnak, tırnak olmaktan çıkıyor. Türkler ile Kürtler, “et ve tırnak gibiydi” şimdi tırnak etten ayrılıyor.
Hisseden hissediyor:
Acı çok büyük.
Dün de Şırnak’ta ve Diyarbakır’ın iki ilçesinde 4 polis şehit edildi, onlarca yaralı var. Cizre’de sokağa çıkma yasağının bittiği günün ilk saatlerinde bomba patladı, 12 yaşında bir çocuk elini ayağını kaybetti. O bombayı PKK’lılar bir lastiğin içine yerleştirmişlerdi. 12 yaşındaki çocuk da o lastiğe bastığı için elinden ayağından oldu.
***
Türkiye yanıyor.
Türkiye yanarken yeni bir afyon, yeni bir uyutma, yeni bir sahtekarlık sahneye çıkartıldı. Kendilerine aydın diyen insanlar, kendilerine yazar dedirten kalemler ve kendilerine “barış isteyenler” diye isim taktırtanlar; “provokasyona gelmeyelim” diye demeçler verip, bildiriler yayınlıyorlar. “Cizre’de devlet zulmüne son” diye bağırarak yürüyüş yapıyorlar. Aslında PKK’yı, Kandil’i sahipleniyorlar. Bu sahiplenmeyi örtüp gizlemek için de “iki taraf da elini silahtan çeksin “ diye ortaya dökülüyorlar.
Karakola saldırmış.
Kışlaya ateş etmiş.
Barikatlar kurmuş.
Asker şehit etmiş.
Polis şehit etmiş.
Sivil halkı da öldürmüş.
Silahlı çözüme inanmış.