“3 Y” demişlerdi.
Yolsuzluk.
Yoksulluk.
Yasaklar.
Üçünün de kökünü kazıyacaklardı. Belediye yönetimlerini de sayarsak 25 yıl doldu. Yeni bir seçime hazırlanan Türkiye’de yolsuzluk hızlandı, yoksulluk dört nala koşmakta, yasaklar ise “medyayı havuzlayıp ekran tekeli kurarak muhalefeti vatan haini diye korkutmanın” içine gizlendi.
Yoksulluk bitmedi.
Azalmayıp, arttı.
Yoksulluk avcı yapıldı, oy avlıyor. Yoksul oldukları için devletten yardım alan 2.5 milyon aile artan elektrik faturalarını ödemekte zorlanmaya başladılar. Bu durum oyların yönünü değiştirir diye düşünülmüş olacak ki, “yoksulluk desteği alan her ailenin elektrik faturasının 80 TL’sini yine devletin ödeyeceği” tam seçim öncesinde müjdelendi.
10 aileden 2’si yoksul.
7 kişiden 1’i yoksul.
Hane halkının yüzde 22’si yoksul. Bu verileri “yoksula yardım etmek için kurulmuş” Temel İhtiyaç Derneği yöneticileri açıkladılar. Derneğin kurucusu Serhan Süzer, “Ekonomik krizle birlikte bize başvuran ailelerin sayısında artış var. Yoksul ailelerin en çok talep ettikleri ürünler, yağ, bakliyat, salça ve çay… Bize gelip iş isteyenler bile var…” diyor.
Yoksulluk böyle…
★★★
Yolsuzluk da alev oldu.
İktidar Partisi’nin “kayırma-kollama- eş-dost-hısım-akrabayı gözetmesi” üzerine dayandırılmış bir modeli sürdürmesine en anlamlı tepki Saadet Partisi’nden geldi. Saadet Partisi belediye başkanı adaylarını “cepsiz ceket giydirerek” tanıtan bir başlangıç yaptı.
Nedir bu cepsiz ceket?
İktidar partisi AKP ile Saadet Partisi arasındaki farkı göstermek için “cepsiz ceket giyme” anlatımına başvurduk diyorlar.
Biz yemeyeceğiz.
Yedirmeyeceğiz.
Kayırmayacağız.
Yolsuzluk yapmayacağız.
Cepsiz ceket bu demek.