Bir, Türkiye’nin İsveç’in NATO üyeliğini TBMM’ye sevk etmesi, NATO’ya-ve ilgili devletlere-verdiği sözün gereği. Ankara’nın verdiği söz tarih de içeriyordu; ‘Meclis açıldıktan sonra’. Yani buraya kadar sorun yok…
İki, ancak zamanlaması artık farklı bir uluslararası iklimin etkisi altındadır. Gazze krizi Türk kamuoyunun Batı ile ilişkilere zaten parlak olmayan bakışını daha da keskinleştirdi. Bu ortamda ve ‘şu an’ TBMM Genel Kurulu’nun önüne gelse, onay çıkması zor görünüyor…
Üç, ancak milletvekillerinin önüne hemen gelmeyeceği düşünülebilir. Komisyonda ve/veya TBMM bürokrasisinde bekletilme süreci, ABD ve NATO’nun düşünme sürecini teşvik edecektir. Bu durum, Ankara’nın beklentilerini karşılayabilir, mesela F-16’ların verilmesini sağlayabilir mi?
Dört, Batı’nın buna kapı açacak adımları atacağına ilişkin ciddi şüpheler bulunduğu gibi, verilmesi halinde dahi “almanın” iyi fikir olmadığını savunan düşünceler de ortadadır.
Beş, esasen, Türkiye’nin talepleri karşılansın veya karşılanmasın İsveç üyeliğinin onaylanmasına karşı olanlar da...