Saraçhane’de Bozdoğan kemerinde yaşananları en güzel Ozan Gündoğdu yazmış. Aynısını DW’den gazeteci arkadaşım Serkan Ocak da söyledi.
Konuşmalar bitsin de aksiyon başlasın diye bekleyen, aslında siyasetle hiç alakası olmayan gruplar Bozdoğan tarafındaydı. Ancak bu gruba asla çoğunluk diyemeyiz.
İktidar medyası Erdoğan’ın annesine küfreden küçük bir grubu büyüttükçe büyütmeyi seçti ama aslında o küçük grup protestocuların geri kalanından çok büyük tepki gördü.
Havaya fişek de atan bu küçük gruba karşı, kuşlara zarar veriyorsunuz yapmayın diye diğer eylemciler karşı çıktığı zaman arkadaşımız Talha Özmen oradaydı. Her kitlesel eylemlilikte olduğu gibi, burada da her türlü grup var. Enteresan bir detay, sanırım bu gençler ağabey ve ablalarından Gezi’yi dinleyerek büyüdüğü için kafalarında olumlu anlamda bir Gezi efsanesi var.
Yaptıkları eylemler Gezi dönemindeki yaratıcılığa referans versin istiyorlar. Hatta yaşı büyük birisini bulduklarında “Geziye benziyor mu?” Diye soruyorlar
Ama Gezi döneminden daha sertler. Gezi döneminde koşullar başkaydı. Ülke bu kadar fakirleşmemişti, Erdoğan’a halk desteği daha fazlaydı. Gezi’de gençler yeri geliyor piyano çalıyor yeri geliyor polise karanfil falan veriyordu, burada öyle bir hava yok. Ancak polis Gezi’den daha yumuşak. Beşiktaş ve Şişli’deki eylemlerde polis gençlerin güvenliği için önlem aldı, büyük ölçüde kibar ve sakin davrandı. Gezi’de böyle bir an hiç olmadı.