7 Temmuz-5 Ağustos arasındaki terör saldırılarında, aralarında Malazgirt İlçe Jandarma Komutanı Binbaşı Arslan Kulaksız’ın da bulunduğu 22 güvenlik görevlisi şehit oldu, 6 vatandaş hayatını kaybetti, 89 kişi yaralandı.
Şehit erlerin bir kısmı yaşarken Kürt’tü ve Kürtçe ölüyor, Kürtçe defnediliyorlar. Şırnak’ın Silopi İlçesi’ndeki saldırıda şehit düşen Er Abdulhalit Aras toprağa verilirken Kürtçe ağıtlar yakılıyordu. Ağrı-Doğubayazıt’ta Jandarma Karakolu’na 2 tonluk bombayla yapılan saldırıda şehit olan 2 askerden biri, 21 yaşındaki Jandarma Er Mansur Cengiz’in ailesi, çocuklarını gömerken Kürtçe üzülüyor, Kürtçe dualar okuyordu. Çocuklarını PKK’ya değil, vatani görevini yapsın diye askere gönderen aileler, şimdi bir “akraba” kurşunu ya da bombasıyla parçalanmış çocuklarını kucaklarken ne düşünüyorlardı acaba? HDP’nin “Ama efendim, geri dönüşlerle ilgili yasa çıkmadı, hepsi ondan...” gibi mazeretleri tatmin edici geliyor muydu? “Ne yapalım yavrumuz ölüyorsa da yabancı öldürmüyor, ‘Bizim için savaşan’ PKK öldürüyor” mu diyorlardı? Vatanını“Türkiye” bellemiş ve savunma hattına mevzilenmiş bu Kürt Mehmetçikler ve onları tabutlara koyup uğurlayan aileleri, PKK’nın “Geri dönüşleri engellemek için baraj yaptınız” gibi ateşkes bitirme gerekçelerinden razı mıdırlar?