ÇÖZÜM sürecini istismar edenler kaybetti.
Demokratik muhalefetin işlediği bir ülke olmamıza rağmen, hakkını şiddet kullanarak arayanlar kaybetti.
Demokrasiyi şımarıklığa indirgeyenler, barış kavramını ülkeyi bölmenin sıçrama tahtası haline getirmeye çalışanlar kaybetti.
Siyasetin imkânlarını kullanmak yerine demokrasi dışı unsurların devreye girmesini bekleyerek “Mister No” lakabını hak edenler kaybetti.
Terörle mücadeleyi “Kürt olmayı yasaklamak” olarak görenler kaybetti.
Erdoğan karşıtlığını “Türkiye, IŞİD’le işbirliği yapıyor” tezviratlarına kadar vardıran, ülkesini küresel aktörlere şikâyet ederek taltif almayı bekleyenler kaybetti.
Savaş baronları, nüfuz ajanları kaybetti.
“Ben AK Parti’yi değil, şu partiyi istiyorum, o halde siyasetin meşru imkânları içinde ne yapabilirim?” diye sormak yerine, Türkiye’nin fiziki sınırları üzerinde baskı oluşturmayı ve hatta o sınırları değiştirmeyi hedefleyenlerle kirli ittifaklar kuranlar kaybetti.