Ankara Tren Garı’nda patlayan 2 canlı bomba, 99 canın yitirilmesine neden oldu. Bir taraftan bu hunharca saldırının yarattığı şok ve üzüntüyle başetmeye çalışıyoruz, bir taraftan da anlamaya çalışıyoruz.
Neden öbür barış mitingi değil de bu barış mitingi böyle bir saldırının hedefi oldu?
Çünkü kim yaparsa yapsın terörizmin temelinde kimi provoke edebilecekse onu hedef alma var. Kimin provoke olması devleti paniğe sevk edecekse, defans psikolojisiyle yanlış refleks vermeye itecekse, onu hedef alma var.
Fail bakımından IŞİD ismi öne çıkmakta.
IŞİD militanı olmayı içine sindirebilmiş birini, PKK ve PYD’ye destek veren oluşumlara karşı saldırı düzenlemeye ikna etmek zor olmasa gerek. Tekfir mekanizması, Şii ve Alevi düşmanlığı, “laik Ortadoğu” diyen herkesi kâfir kabul etme pratiği nedeniyle bu işi yapacak inanmış bir maşa bulmakta zorlanmaz IŞİD.
Ama böylesi büyük saldırılarda “maşa” bazen ipucu olmaktan öte gitmez.
IŞİD kimi zaman devlet gibi hareket edip “gerektiğinde” düşmanıyla ittifaklar kurabilen, kimi zaman örgüt gibi hareket edip saldırı ve cinayet ihalesi alabilen bir terör örgütü. İşin içine ihale girdiğinde başka ülkelerin yönlendirmesine ve kullanımına da uygun hale geliyor.