Hiçbir amelimize güvenmeyeceğiz. Belki bir yetimin duası en hararetli ateşleri söndürmeye yeter
Mahşer günü, her mazlumun zalimi aradığı çetin bir gündür. Gizli hiçbir şeyin kalmadığı hesap gününde, bir kul hesaba getirilir. Hayatında işlediği sevabı az olan bir kuldur. Tutunacak dalı, övünecek iyiliği yoktur. Bütün ömrü günahlarla doludur. Melekler, defterinde onu sahile çıkaracak bir amel bulamazlar. Nihayet onu cehenneme doğru sürüklerler. O ise durmaksızın yalvarmaktadır. Ama görevli melekler ona kulak vermezler. Onu dinlemezler. Melekler şöyle derler: "Bugün burada yalvarmanın faydası yok. Sen dünyadayken günahlarından ötürü yalvarsaydın, tövbe etseydin, iyilikler yapsaydın, bugün bu halde olmayacaktın." Bu hali zaten gören ve bilen Yüce Allah sorar: "Bu kulun hiç mi iyi ameli yok?" Melekler; "Hayır Ya Rabbi, defterinin iyilik hanesi bomboş" derler. Defterine bir daha bakarlar. Hiçbir şey bulamazlar. Sonra yeniden sürüklerler. Derken Yüce Allah buyurur: "Onu bırakın. Onun, sizin bilemediğiniz bir iyi ameli vardır." Melekler defterde bulamadıkları ama Yüce Allah'ın ezeli ilmiyle bildiği bu ameli merak ederler. "Ya Rabbi" derler; "Bizim bilemediğimiz, defterlerde de göremediğimiz ama Yüce Zatınızın bilebildiği o iyi ameli nedir?" Yüce Rabbimiz şöyle buyurdu: "O bir gece uykusu kaçtığında, yana dönerken beni anmak niyetiyle; içinden gelerek, hissederek bir defa "La ilahe illallah- Allah'tan başka tapılacak hiçbir Rabb yoktur" demişti. Ben bugün bu kulumu o samimi zikri hürmetine affettim. Onu ateşe götürmeyin..."