Hepimiz dua almaktan hoşlanırız. Sevdiklerimize dua ederiz.
Sevdiklerimizden de dua bekleriz. Hatta internet paylaşım
sitelerinde kendisini "dua dilencisi" olarak adlandıranlarımız da
var. Dua, Allah'ın rahmetinin kişiye yönelmesi amacıyla yapılır. Bu
anlamda insan isteyen, yüce Rab ise verendir. Yüce Rabbimiz "Bana
dua ediniz, size cevap vereyim" buyurmuş ve duadan razı olduğunu
belirtmiştir.
Peki, duayı sevdiğimiz kadar bedduadan sakınmayı seviyor muyuz? Dua
için gösterdiğimiz hassasiyeti beddua için gösterebiliyor muyuz?
Veya soruyu şöyle soralım: Sizce dua almak mı önemli, beddua
almamak mı? Bir an olur ki dua kabul olur, ama bir an olur ki
beddua da kabul olur.
Hz. Peygamber (SAV) şöyle uyarmış bizleri: "Zulme uğrayanın
bedduasından kork. Çünkü mazlumun bedduası ile Allah arasında
hiçbir engel yoktur."
Duası kabul edilenler kadar bedduası kabul edilenlere de dikkat
etmemiz gerekir. Daha doğrusu bedduayı hak etmemek lazım.
