"Hucurat suresi bu duruşumuzu ayetleştiriyor:
"Ey iman edenler! Allah'ın ve Peygamberinin önüne geçmeyin..."
"Ey iman edenler! Seslerinizi peygamberin sesinin üstüne yükseltmeyin..."
"Allah'ın elçisinin huzurunda seslerini kısanlar, Allah'ın gönüllerini takva konusunda sınadığı kimselerdir..." (Hucurat, 1-3)
Hz. Peygamber'in (s.a.v.) konumunu gölgelemek
Hz. Peygamber'i (s.a.v.) bir postacı gibi görmeye alışmış kişiler, O'nu şöyle nitelerler; 'Hz. Peygamber geldi. Ayetleri iletti. O bir ileticiydi sadece. Sanki hiçbir şey konuşmadı ve sonra vefat etti. Bu iş de kapandı. Şimdi elimizde Kur'an var. Bizim bu Kur'an'ı anlamak için Hz. Peygamber'e (s.a.v.) ihtiyacımız yoktur. Onun sözlerine de ihtiyacımız yoktur. Zaten Hz. Peygamber'in (s.a.v.) sözlerinin bir bağlayıcılığı da yoktur. Bizim de onun kadar konuşma yetkimiz var. Kısacası kanaat bu.
Batıda yaygın olan bu kanaat ve peygamber algısı ülkemizdeki dini çevrelerde filizlenmeye başlamıştır. Bunun varacağı menzili tahmin edebiliyorsunuz. Birkaç yıl sonra Hz. Peygamber'in kendisinin tartışılacağını tahmin edebiliyorsunuz. Zaten Kur'an'ın bir kısmını tarihsel olarak ilan edenler Yüce Allah'ın 'alim' sıfatını çoktan göz ardı etmiş durumdalar.
Manzara bu. Önüne geçilmezse ülkemizdeki dini duru ve kadim anlayışın dini tebliğ ve irşat edenlerce zarara uğrayacağını göreceksiniz.
Hz. Ebu Bekir teslimiyeti: Onu azledemem
Sahabe, Hz. Peygamber'in (s.a.v.) emir ve talimatlarını tereddütsüz uygulamıştır. Bu itaat her alanda kendini gösterdi: Efendimizin ayetlerin beyanı anlamındaki her sözü, uygulaması, yönlendirmesi tereddütsüzce işlevlendirildi.
"Resulullah size neyi verse onu alın. Size neyi de yasak ettiyse ondan vazgeçin." (Haşr, 7) ayeti her ne kadar ganimetin taksimiyle ilgili bir talimatsa da; Hz. Peygamber'in (s.a.v.) her konudaki emir ve uygulamalarıdır şeklinde anlaşılmış ve kabul görmüştür.
İslam tarihinde Hz. Peygamber'e (s.a.v.) itaati resmeden en açık örneklerden biri Hz. Ebu Bekir'in Hz. Usame ordusuyla ilgili olan tavrıdır. Şimdi bu olayı kısaca hatırlatalım: