Milletimiz Allah'ı ve peygamberini ölesiye sever. Ezanı duyunca;
namaza, tekbire kilitlenir. Gitmese de camiye, camiye koşana yol
açar.
İçki içmeyi sevmez.
İçki içeni ise, en sarhoşken bile Hz.
Muhammed ismine, salat ve selam ekler.
Milletimiz; annesinin -babasının mezarında Fatiha'dan
fazlasını yapmayı bileni sever.
En daraldığında 'Ya Kuddus' diyeni sever.
Milletimiz; yaşlı ninenin, yaşlı hacı amcanın elini öpeni,
sabinin elini başına koyanı sever.
Milletimiz şükür, dua ve de namaz için sabah namazında Eyüp
Sultan'a, Hacı Bayram-ı Veli'ye koşan adamı sever.
Milletimiz ezanını sever.
Milletimiz bayrağını, orucunu, hacca gidenini
sever.
Milletimiz, içten Allah diyeni sever.
Milletimiz, Nebi (s.a.v) diyeni sever.
Milletimiz; Cami diyen, cami yapan, Kuran diyen, rahmet
diyen, aşk diyen, secdedeki adamı sever.
Milletimiz, sıradanlığı bırakıp yürekten ama gerçekten
yürekten ayet okuyan adamı sever.