Çizme, Çağlayan trajedisi şokunun adeta bir fotokopisini yaşıyor. Milano adalet sarayında, aralarında bir yargıcın da bulunduğu üç kişiyi öldüren İtalya’daki saldırgan, hileli iflastan yargılanan bir dolandırıcı, terörist değil.
Ama failin, ülkenin en kilit adalet sarayına silahını sokuş yöntemi aynı.
“Adalet sarayındaki yargıcının güvenliğini sağlayamayan bir devlet vatandaşını nasıl korur” sorusunu sordurtan “güvenlik” tartışmaları da keza, aynı.
Milano adalet sarayına dış muhabirlik yıllarımda çok gittim.
Milano Adliyesi “Temiz Eller”le eşanlama gelirdi. Temiz Eller davaları burada görülürdü.
Aynı “saray” sonra Berlusconi’yi yargılayan yolsuzluk, rüşvet davalarıyla anılır oldu.
Bu mekân bu yüzden İtalya’nın en büyük hukuki-siyasi dönemeçlerine damga vuran bir yerdir.
’90’lar başında “Temiz Eller”, burada bir siyasi sınıfı tasfiye etti.
Hıristiyan Demokratlardan Sosyalistlere dek.. meydanın boşalmasıyla, patron Berlusconi siyasete girdi…
Onun da sonunda, “düşkünler evinde sosyal hizmete mahkûm edilmesiyle” son bulan çeşitli yolsuzluk ve rüşvet davaları gene burada görüldü.
“Milano Adalet Sarayı” Çizme’de hem soğuk savaşla anılan “1. Cumhuriyete”, hem Berlusconizm ile özdeşleşen “2. Cumhuriyete” son veren bir kurum. Şimdi bu kurumun saldırıya uğraması, duyulan şoku artırıyor.