Westminster’da sandalyelerin üçte ikisi, öyle ki Sir Keir Starmer liderliğindeki İP’ye gitti.
Muhafazakârlar ise yüzyılın hezimetine uğradılar.
Geçen yüzyıl başında aldıkları en ağır yenilgi olan 156 sandalyenin altında kaldılar ve parlamentoya 121 temsilci sokabildiler.
Bu görkemli zafere karşın Sir Starmer’ın aldığı sonuç ihtiyatla değerlendirildi.
Öncelikle seçim sisteminin azizliği sayesinde mecliste, bu kerte ezici çoğunluk sağlayan yüzde 34’lük oy oranı, düşük bulundu. İngiltere’de şimdiye değin bu kerte düşük bir oranla, iktidar olan çünkü olmamış!
Starmer’ın şimdi ikide bir artık önüne konan 1997’deki ilk Blair döneminin efsanevi zaferi, neredeyse 10 puanlık farkla yüzde 43’le kazanılmış.
Koyunun olmadığı yerde keçiye Abdurrahman Çelebi derler misali, bir yıl öncesine değin kimsenin üzerinde bahse tutuşmayacağı Starmer özetle kendisine rağmen İngiliz siyasetinin zirvesine oturuverdi.
Buna yol açan neden yüzde 42 ile beş yıl önce iktidar olan Boris Johnson’ın tepetaklak olmasıyla dikiş tutmayan muhafazakârların, Liz Truss’tan Rishi Sunak’a., gelenin gideni arattığı bir liderlik krizine girmesi, Brexit’i toplayamaması, pandemiye ve Ukrayna savaşının artçılarına yakalanması oldu.