Sıradan bir bürokrattı, onu kimse tanımazdı. SSK’yı soydu, sonra “Vatandaşın Vergisini Koruma Derneği”ne Genel Başkan oldu:)
Derken genel başkanlığı çok sevdi ve siyasete girmeye karar verdi.
DSP’ye başvurdu ama kafası çatladı; geri döndü.
Sonra hatırlı bir iş adamına gidip yalvardı. O da kolundan tutup Deniz Baykal’a götürdü, “Yap bir iyilik” dedi. Baykal da onu kırmadı ve hiç tanımadığı bu emekli bürokratı 2002’de milletvekili seçtirdi.
(Onun siyasete sokanlar, “Layık olmayana iyilik yapan pişman olur” sözünü sık sık hatırlayacaktı...)
Genel başkanına çok yakın davranıyor, itimadını kazanıyordu.
Hatta manidar bir zamanda esrarengiz bir kaset kumpasına duçar olduğunda; kan çekmiş olacak ki, hemen Deniz Bey’in evine gitmiş; derin üzüntülerini belirtmişti!..
Çıkışta, “Aday olacak mısınız?” diye soranları da, “Zinhar... Bu bize yakışır mı” diye rezil etmişti!
Ama 22 Mayıs’taki CHP kurultayına tek aday olarak katıldı. Konuşmasında “Recep Bey” gibi bir keşfe (!) imza attı ve oy birliğiyle seçilerek kafaları karıştırdı.
Elle gelen yelle gider...
Hemen daha o salonda vizyonunu patlattı ve “Başarının adı partiyi
iktidara taşımaktır” şeklinde kendisi için ekstra larç bir laf
etti.
Bir yıl sonra yapılan seçimlerde “Recep Bey” partisini yüzde 50 oy ile iktidara taşıyarak onun vizyonunu gerçekleştirmişti:)
O da 2007’ye göre epeyce ilerleme kaydetmişti, 2015’te bu iş tamamdı!..
***
Ama gidişat pek öyle görünmüyordu... 2014’teki yerel seçimlerde oy kaybetmiş, “Recep Bey” onu yine çarpıp geçmişti.
Ona yatırım yapanlar da artık homurdanmaya başlamıştı.
“Himmet tamam ama biraz da gayret kardeşim” diyorlardı.
Derken daha bu yarayı saramadan cumhurbaşkanlığı seçimi gelip çattı.
Bu, paralel devlet simsarları ve Erdoğan düşmanları için büyük fırsattı.
‘İlke’lerini emanete bıraktılar. Ortaya karışık, bol çeşitli bir “Erdoğan düşmanları salatası” yaptılar. Yanına da adını bile söyleyemedikleri bir “Ekmek” bulup servis ettiler.
Ama yine olmadı... Nefesleri, ikinci durağa bile ulaşamadı.