Ekonomik ve sosyal hayatta "Suriyeli gerçeğini" kabullenmek durumundayız. 2.7 milyon insanın önemli bir kısmı ülkelerine dönmeyecek veya daha uzun süre Türkiye'de kalacak. Suriyeliler ya "sığınmacı problemi" olarak maliyet çıkaracak ya da Ortadoğu ve Arap coğrafyasında zamanla Türkiye'nin elçilerine dönüşecek. Kabul edelim ki Cumhuriyet'in kuruluş yılları, Arap sokağı ile bağların koptuğu süreçleri de beraberinde getirdi. Arapça ve Osmanlıca akademik çevrelerin dar alanına sıkışırken, burnumuzun dibindeki insanların dili ile konuşma yaygınlığını kaybettik. Doğru ya da yanlıştı tartışmasına girmek istemiyorum. Şimdi o insanların milyonlarcası içimizde, hatta kapı komşumuz. Belki ilk günlerde, "zaten geri dönecekler" diye bakıldığı için "asgari uyum şartlarına" ya kafa yormadık ya da yeterince odaklanmadık. Ama artık onlara Türkçe öğretmek zorundayız. Zaten o insanların yüzbinlercesine istihdam piyasasına girme fırsatı verilme aşamasındayız.