Cumhuriyet tarihinin en kanlı terör eyleminin "siyasi mesajını" doğru okumak, ülkenin "siyaset eliyle yönetilebilirliğini" belirleyecek kadar önemli hale geldi.
Bu haince saldırının "dış ayağı" olduğuna kuşku yok. Ancak, o ayağı kırmak kolay olmayacak. Neticede birden çok istihbarat örgütünün amaç ve hedef birliğinden söz ediyoruz. Profesyonelce çalışan, araya çok sayıda taşeron katman yerleştirerek kamufle olmayı beceren yapılar bunlar.
Er ya da geç büyük resim de ortaya çıkacak. Zaten "devlet eşkalleri" şimdi de belli.
Lakin bir o kadar kaygı verici olan husus, "ya bu işin bir de iç ayağı varsa..." Yani, milli devlet içine yerleşmiş bazı unsurların da aktive olduğu, yardım, yataklık veya yönlendirme yaptığı bir başka kesişim alanı söz konusu ise?
Canlı bomba saldırısının Suriye kaynaklı olduğu hususunda genel bir fikir birliği söz konusu. Suriye'deki krizin en ağır faturasını Türkiye'nin, daha açıkçası AK Parti'nin ödediği bir gerçek. Maalesef 4 yıl sonra Suriye, küresel aktörlerce nihai olarak masaya yatırıldığında Ankara, denkleme giremeyecek.
Yanlış hatırlamıyorsam, 2004 yılı idi. Başbakan Tayyip Erdoğan'la, Romanya'ya gitmiştik. Sn Erdoğan'ın kaldığı otele Rumen futbolunun efsane ismi Hagi de geldi. Tayyip Bey, Hagi ile bir süre sohbet ettikten sonra dedi ki... "Neden oynamıyorsun? Futbola devam etsene..." Hagi, hâlâ hafızamda tazeliğini koruyan bir cevap verdi: "Beynim oynuyor da bedenim kaldırmıyor!"
Türkiye'nin Suriye politikası da gelinen noktada devlet aklının olup biteni gördüğü ve ülkenin bekası adına tutum aldığı ama askeri, diplomasisi, kamuoyu, medyası ve teknik kapasitesi ile giderek taşımakta zorlandığı sınıra dayandı.
Bugün Türkiye, "Suriye'de artık taraf olma. Aksi takdirde kendi başkentinde açık operasyonun hedefi olursun" diyen zincirleme küresel reaksiyonu yaşıyor.