Günümüz şairini bekleyen zorluklar kadar kolaycılıklar da çok cepheli. Şair dediğin şiirini yazıp suya sabuna dokunmadan köşesinde oturur değil mi? Ya da şiiri bir kavga oku gibi sivriltip yayını gere gere meydana çıkar. Hayali hedefleri oklayıp durur. Herkesin meşrebine diyecek söz yok fakat asıl şairin zorluğu dili hayat yoluyla işletmesinde düğümlenir. Onlar, dile hizmet ettiklerinin, dilden çıkıp sonunda dile vardıklarının idraki içinde dönerler. Gemilerden, yolculuklardan, bavullardan, ayrılıklardan, saz ve sözden, zalim yanında zulümden hayatı dolduran onu çekip çeviren ne varsa ona dönüp bakarlar. Şiirleri başka bir mecrada akarken düzyazıları hayatın akışkanlığını sağlar. Tekdüze kalmaya teşne zihinlere mini dokunuşlarla hayat verirler. Deneme yazmaktır bunun yolu. Çünkü deneme demokratik bir yöntem olarak herkese her nesneye her duruma barışla elini uzatır. Nazikçe el öper. Göz kırpıp selam verir.
Haydar Ergülen nicedir kendi icat ettiği sentakla dost- denemenin de alanını genişleterek yazıyor. Bir bakıma çok yazıyor. Her yerde yazıyor. Her şeyi yazıyor. Fakat iyi ki yazıyor. Züccaciye dükkanında her şey yerli yerinde durdukça, raflar karışıp bardaklar...