Göç Temizliği’ sadece Adalet Ağaoğlu kitapları arasında ayrıksı bir yerde durmaz edebiyatımız için de özgün olduğu kadar örnek bir metin olma karakteri taşır. Bir evden başka bir eve, bir yaştan başka bir yaşa, bir bilgiden başka bilgiye ( bir mekan veya şehir değişikliği de olabilir bu) taşınırken yazar yavaş yavaş kitaplarını, geçmişini tasnif edip elden çıkarır.
Tasnif edilip düzene sokulan hafızanın basamaklarıdır aynı zamanda. Yazar inerken mi yoksa çıkarken mi kendisidir, karar verilemez. Böylece bir yandan mekansal bir temizliğe koyulurken hafızasının gelgitleri arasında gerçekliği sorgular aslında. Gerçeklik olup bitenin saf ruhuna eğilmektir.
Yazar için herhangi bir konuyu yazmak o denli kolay mesele sayılmaz. Zihin sürekli süzgeç kullanmakta, karasızlıklar arasında mekik dokumakta, bilgi ihtiyacı kadar şevk de aramaktadır. Bazen tam bulduğunu sandığı anda tökezlerken hiç beklenmedik şekilde yazının açıldığına da şahit olur. Yazı her seferinde bir ölüm kalım halidir hakiki yazar için. Son kez yazar. İlk kez yazmanın ruh iklimini arar. Ve dilinden ‘ne dereceye kadar ne ve nasıl yazılabilir’ diye döner durur.
Yazı adamı yol aldıkça belli derecede yazma...