Eğer bildiklerim olmasa eğer dinlediklerim olmasa eğer gördüklerim olmasa ve eğer düşündüklerim olmasa yazılıp çizilenlere, konuşulup görüşülenlere hasılı ortalıkta dönen hemen her şeye inanacak evet, evet ya, o oydu, o tam olarak bunu yaptı, hedeflediği de tam buydu diyeceğim. Oysa her mizaç kendi kasırgasını beraberinde getirir ve bütün eserinin kökünde o güç vardır.
Çemberlitaş’tan Çorlulu Ali Paşa Medresesi’ne doğru yürüyorduk bir akşam. Sadece ikimiz vardık. Henüz yirmilerinin başında şair adayı bir genç adamdım. Heyecanla bir şeyler anlatıyordu hiç nefes almadan, birden durdu, gözlerimin içine bakarak ve parmağıyla yeri işaret ederek ‘yeryüzünde bir insan için ben iyi demişsem bütün dünya karşıma dikilse o hala iyidir, eğer kötü demişsem bütün alem iyi dese yine kötüdür. Yetmedi, bir düşünceye bağlanmışsam yine bütün insanlık karşıma dikilse hala ona bağlıyımdır.’ Ürpermiştim. Çünkü o inancın bir çılgını olarak ‘ yeryüzünde mütevazı bir yolcu ol’ manın düsturu ile adeta bütün kainatı baştan yaratma kudretine sahip bir ‘emanetçi’ olmanın idraki arasında salınıp duruyordu. Öylesine derin ve güçlü bir duyarlığa sahipti...