Yazının başlığı zihnimde doğup da yazmaya koyulduğumda iki kez aynı şey oldu. Kuş yerine kul yazdı klavye, düzelttim tekrar kula dönüştürdü. Öyleyse saklı biçimde kulu kul ile avlamak diye de okumak pekala mümkün sayılır başlığı. Sonuçta kurtlar da kuşlar da kul sayılırlar. Ki kimin kimden hangi canlının hangi canlıdan ileri olduğu tam bilinemez kulluk konusunda. Fakat asıl derdim vasatın alabildiğine yaygınlaşıp iktidar kurduğu dönemlerde kuş ile kuş veya kul ile kul avlamanın kabul görüp makbul bulunur olması. Nedir vasatın egemenliği? Yaratıcı bütün cehd ve hamlelerin geriye düşüp de kolay olan ve hızlı paylaşılabilen her tür düşünüş ve yaşayışın hayatın tam merkezine oturması ve ona görelik hükmü kazanmasıdır. Böylesi bir vaziyette soruyu tersinden soranlar, arı kovanına çomak sokup da insan erdemine ve onun sürekli yenilikçiliğine vurgu yapanlar topluca kenara itilirler, yok sayılıp görmezden gelinirler. Hatta baş düşman ilan edilirler. Ortada müşterekliğin semirttiği iktidar duygusu kendi koruma refleksini geliştirmiştir ve oluşturduğu atmosferle çekimine kapılanları büyülemiştir.