Hayreddin Karaman ve Bekir Topaloğlu hocalarımızın birlikte hazırladıkları Arapça-Türkçe Yeni Kamus, Yozgat İmam-Hatip Okulu’ndaki öğrenimimden kalan tek kitaptır.
Yeni Kamus’un (üçüncü) baskı yılı olan 1969 aynı zamanda okula başlayış yılımdır ve aradan geçen yarım asra rağmen al-Mavrid vb. lûgatların üstünde duran Yeni Kamus’un, bende bugünkü kelime şuurunu (“ben de bir kelimeyim”) doğurmuşluğu yadsınacak bir durum değildir.
Çünkü büyüklerimiz bize hak zihniyetimizi ona mahsus kelimelerle kurmamızı öğütlediler ve dediler ki: “Kendi kelimeleriyle konuşmayan başkalarının kelimeleriyle, yani aklıyla konuşmaya mahkûm olur.”
Öyle ki önceki yazıma kelime ve meleke ile başlayışım özel bir planlama değildir; bunun kendiliğinden öz-el bir yönelişi izlemesi, şahsi ve fakir sîretimin, Yıldırım Belediyesi’nce düzenlenen vefa buluşması vesilesiyle zihnimde yenilendiğini beyan ettiğim Hayreddin Karaman Hocamızın sûretine ilişmesi de demek ki bir tesadüf değildir.
Bundan hareketle söyleyebileceğim şey ise, Karaman Hocamızın bendeki karşılığının Müslüman kelimelerinin ve dolayısıyla din dilinin kuşatılmasına mahsus bir yükümlülüğü, ödevi işaret ediyor olmasıdır. ...