Yazımızın başlığı, İslam’a düşmanlık esasında, geçmişte münferiden Yahudiliğe ve Hıristiyanlığa (Ehlikitaba), bugün ise Siyonist Hıristiyanlığa mahsus, başlangıcından beri hiç kesilmeyen, günümüzde daha da azgınlaşarak devam eden bir süreci ifade etmektedir.
Ehlikitabın İslam düşmanlığı, Peygamberimiz Aleyhisselam’ın daha doğumundaki peygamberlik alametlerinin tespitiyle uç vererek, onun risalet görevini beyan ve kendi şeriatını tebliğ ettiği günlerde aleniyet kazanmıştır ki, bu düşmanlığın, Mekke merkezli orta ve güney Arabistan müşriklerinin düşmanlığından mahiyet ve yöntem itibariyle büyük oranda farklı olduğu da bilinmektedir.
Söz konusu farkı ana hatlarıyla hatırlatacak olursak:
Müşrikler, Hz. İbrahim’in (a.s.) Mezopotamya Akdini, aynı zamanda Mekke’nin de kurucusu olan ataları Hz. İsmail (a.s.) üzerinden asabiyet ve Beytullah’ın kutsiyeti, hac, tavaf… vb. asli muhtevası, formları büyük oranda bozulmuş bulunan gelenekler yoluyla kısmen bilmelerine rağmen, putlara tapmaları nedeniyle şirk içinde olmaları bakımından Ehlikitaptan ayrıştıkları kadar, mevcut toplumsal statülerini ve ekonomik ilişkilerini koruma kaygısıyla da yine Ehlikitaptan...