Dilimizdeki benzetme edatlarının sayısı yirmiden fazladır.
Elbette bu çokluk sıfat, zarf, isim, yüklem… yoluyla benzetme şeklini de çoğaltır ve aynı nedenle benzetme, hayır ve şer yönüyle iki yanı keskin bir bıçak gibi durur.
Şöyle ki:
Ahlak ehli, samimi, dostluğundan emin olunan biri tarafından yapıldığında muhatabında ve tanık olanlarında hoşluk hissi uyandırır.
Bazen de bir sitemi gizleyen benzetmeme yoluyla benzetme olarak ortaya dökülür ki, bu durum tam da Nedîm’in şu iki beytinde manaya denk düşer:
“Tahammül mülkünü yıktın Hülâgû Han mısın...