Nefsin tezahürlerinden, olumlu - olumsuz olarak iki yönlü ve bu yanıyla da ancak şeriatlarla terbiye edilebilir / ahlaki bir dengede tutulabilir olan hırs, cimrilik, öfke, kin vb. şeylerin, insanların tümü için genel olduğu halde, kimi toplulukların davranış biçimlerine göre onlara yakıştırılan suretler yoluyla mal edilmesi bilinen bir durumdur.
Bu bağlamda örneğin kimi milletlere kahramanlık, cömertlik, yardımseverlik…; kimilerine de korkaklık, hainlik, kalleşlik… vb. suretler ezelde yüklenmiş arketipler olarak yeni zamanlara aktarıla gelmiştir.
Önceki yazımızda, çocuk öldürmenin Yahudilerde kavmî bir özellik hâline geldiğini söylerken bu durumdan hareket etmiş ve onlara yüklenen “Çocuk katilleri” şeklindeki suretin kaynağı olarak da Hz. Yusuf’u (as) örnek olarak göstermiştik.
Aynı düzeyde Tevrat’ta Yeşaya Kitabı başta gelmek üzere Yahudileri çocuk öldürmeye teşvik eden, özendiren sair kayıtları da inceleyebiliriz. Fakat biz bu incelemeyi nasipse başka bir yazımızda havale ederek, Yahudilerin söz konusu suretini kendi inancımızın tarihinden, bizzat Peygamber Aleyhisselam’ın çocukluğunda maruz kaldığı tehlikeler ve uyarılar üzerinden örneklendirmek...