Gün, hüzün ve üzüntünün rengine bürünürken geldi ağabeyim ve üstadım Sezai Karakoç’un vefat haberi.
Rahmet diliyorum; cennette onun adına mahsus bir yerin hazırlanmış olduğunu umuyorum. Sevenlerinin, kendilerini Sezai Karakoç’un evlatları olarak niteleyenlerin ve sevdalılarının başları sağolsun.
Karakoç, benim sabah yıldızımdı. Akşam diyarının karanlığına karşı sabah diyarının aydınlığını bana o müjdeledi.
Köyümden koparak geldiğim kentin sokaklarında kaybolmamam için bana seslenen de oydu; sevdiğimde, üzüldüğümde, bunaldığımda derdime derman olacak, sevinçlerimi dengeleyecek kelimeleri ondan öğrendim.
Hayallerimin renkli uçurtmalarını yırtan rüzgârlardan; çoraklaşan gönlüme bir rahmet...