Savaş istenmez, savaşa mecbur kalınır.
Mecburiyetin sınırları ise bellidir; savaşmamak için her yolu denersiniz ancak bıçak kemiğe dayandığında ona mecbur kalırsınız.
Örneğin, Amerika’nın Kürtleri en modern silahlarla tahkim ederek, Türkiye’nin Irak ve Suriye sınırları arasında onları bir ülke vaadiyle kandırıp, asıl oradaki enerji alanını kontrol etmek kastıyla kendi varlığını pekiştirmeye kalkışması bugünün hadisesi değildir.
Türkiye, aynı zamanda bir NATO ülkesi olarak, uzun bir geçmişi bulunan Amerikan ilişkilerinin bozulmasını istemediği ve her biri Amerika’nın gönüllü bir teröristi haline gelen bölgedeki Kürtlerin akıllarını başlarına devşirmelerini sağlayabileceği umuduyla, ta iki yıl önce yapması gereken Afrin çıkarmasını ancak bugün yapabildi.
Çünkü Amerika, Türkiye’nin büyük sabrına ve silahsız çözüm arayışına rağmen, onun gözlerinin içine baka baka, söz konusu teröristlerden Sınır Güvenlik Gücü oluşturarak, örgütlü bir işgali saklamaya gerek duymayacak kadar pervasızlaşıp, Kürtler de Amerika’nın vadelerine bir çocuk saflığıyla aldanarak, ondan aldıkları silahları Türkiye’ye doğrulttuklarında, bıçak kemiğe dayanmış oldu ve Afrin çıkarması zorunlu olarak başlatıldı.
Suriye’nin toprak bütünlüğünden yana olduğunu her fırsatta söyleyen, geçmişteki (Amerika) ve şimdiki (Rusya, Suriye, İran, Irak) müttefikleriyle çatışmak istemeyen Türkiye, uluslararası hukuka uygun olarak, salt kendi güvenliği için başlattığı bu çıkarmayı, Allah’ın izniyle sonuçlandıracak ve kısa bir süre sonra savaş hali yerini sükunete bırakacaktır.