Vazgeçmek, sakınmak, kaçınmak, terk etmek, ilgisiz kalmak, yüz çevirmek… anlamındaki zühd, tasavvufun en önemli kelimelerindendir.
Öyle ki, tasavvuf tarihlerinin tamamında zühd, onun doğuş nedeni olarak zikredilir. Örneğin merhum Selçuk Eraydın, tasavvufun “İlk devirde zühdî bir hareket tarzında” başladığını; “İslam ruhunun gerçek canlılığının ve tazeliğinin bir devamı niteliğinde” geliştiğini belirtir. (Tasavvuf ve Tarikatlar, İFAV Yayınları)
İbn Fürek’in (v. 1015) el-İbâne’sinde, başkalarından naklen “Fuzûlî (ihtiyaçtan fazla olanı terk edip umutla Allah’a yönelmek; nefsi arzulardan uzaklaştırıp, onu kendisini gören, var eden (tekvin) ve Yaratan’a yöneltmek; insanlar arasında şöhret görüntüsünden kalbi soyutlamak ve tamamını değil, zaruri ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde nefsin hissesini almak; dünyayı içindekilerle beraber terk edip kalbi...