Onun üzüntüsüne bu eleştirilerle üzüntü katanlara tek
kelime ile “ayıp” diyorum.
Safiye, yaşadığı sürece engelli evladını pamuklara sarıp
baktı.
Ne ajitasyon yaptı, ne kendini acındırdı. Emeğiyle kazandığı
parayla oğlunun bakımını sağladı.
Böyle bir anneyi evlat sevgisi üzerinden
vuramazsınız.
Kaldı ki yakınlarını kaybedenler en
geç 1 hafta sonra işlerine dönmüyorlar mı?
Safiye eğlenmeye başkasının konserine mi gitti? Konser vermek
bir iştir, eğlence değildir.
Ve konserlerin anlaşmaları aylar öncesinden yapılır, günler
kapatılır.
Her konserden sadece solist değil koca bir orkestra ve
onların aileleri ekmek parası kazanır. Dediğim gibi konser vermek
eğlenmek değildir, ekmek parasıdır.
Safiye Soyman gibi fedakâr bir annenin anneliğini ve evlat
sevgisini bence kimse sorgulamasın.
Safiye’nin acısının yanında bir de böyle şeylerle uğraşmak
zorunda bırakılmış olmasına çok üzüldüğümü belirtiyor, bir kez daha
oğluna Allah’tan rahmet, kendisine de sabır diliyorum.