“Sen muhalif değil misin?” diye soruyorum yanımdakine. Durmaksızın muhalefetin ne yapması gerektiğini anlatıyor. “CHP mutlaka HDP konusunda risk almalı ve İYİ Parti’yi bırakıp HDP ile ittifak etmeli” diyor. Sonra da ekliyor: “İYİ Parti iktidara gelse ne olur, gerici bir parti” diye noktayı koyuyor.
CHP’nin İYİ Parti ile ittifakını da zararlı görüyor. Daha karamsar tahlil yapanlara göreyse; muhalefet iktidara gelse de bir şey değişmez! 'Devlet' diye bir esrarengiz güç onu hemen hizaya sokar ya da kendi emri altına alır.
Çevremde, yanımda yöremde böyle düşünen epeyce insan var. Onları dinleyince “E o zaman, muhalefet gelmesin daha iyi olur” diyesim geliyor. Bu arkadaşlar “Sterilize edilmiş, lekesiz bir muhalefet paketi” hayali içindeler. Kendi muhalifliklerine leke gelmesin istiyorlar. Temiz bir muhalefet paketi, temiz bir muhalefet analizi, temiz bir demokrasi cephesi tarafında durarak, kirlenmemeye gayret ediyorlar.
Sonuçta bu cephenin içinde milliyetçi var, devletçi var, solcu var, sosyal demokrat var, muhafazakar var, Alevi var, Sünni var, Türk var, Kürt var… Ayrıca bu partilerin geçmişleri, bu siyasetçilerin geçmişleri var… Ama bir de toplumun da partilerin de ihtiyaçları var. Yani 6-7 partili muhalefet cephesinin bir demokrasi programı yapabileceğini düşünmenin tuhaf bir yanı yok.
Kutuplaşmaya karşı…
Ne olursa olsun ve kim ne derse desin, kutuplaştırmadan yakındığımız bir dönemde, farklı kutuplardaki siyasi partiler, “Birlikte bir şeyler yapabiliriz” diyerek hazırlanıyorlar. Mevcut sistemi değiştirmek konusunda bir mutabakatları var.