Bilgisayar mühendisi Cal Newport önceki gün New York Times'da Steve Jobs'ın aklındaki iPhone'un bugün kullandığımızdan çok daha farklı olduğunu yazdı. Lansmanı sosyal medya devri öncesinde yapılan ilk iPhone "Telefon da çeviren bir iPod" diye sunulmuştu Jobs tarafından. Müzik dinleyecek, e-mail'lere bakacak, fotoğraf çekecek ama hayatımızın merkezi, vücudumuzun bir uzantısı olmayacaktı. Hatta daha kuruluşundan itibaren yazılımla donanım üzerinde tek söz sahibi olan Apple ilk başlarda App. Store'u üçüncü partilere açmamıştı bile. Jobs'ın ömrü yetseydi görüşleri de değişir miydi, bilmiyorum, ama son zamanlarda kendi kendime telefonumdan uzak kalabilme denemeleri yaptığım için bu bakış açısı dikkatimi çekti. Bütün gün kulaklıkla dolaşan, telefonu kullanmasa bile ya podcast ya da müzik dinleyen biri olduğum için kolay değil. Geçenlerde tam kapıdan çıktığımda telefonumu evde unuttuğumu fark ettim ama bile bile geri dönüp almadım. Yanımda arkadaşlarım vardı, o yüzden kulaklığa ihtiyacım yoktu zaten. Taksi falan çağırmak gerekirse de onlar halledebilirdi. O gün çok güzel geçti. Sohbetlerden daha çok keyif aldığımı, gezdiğim sokakları daha dikkatli incelediğimi fark ettim. Yanımdaki arkadaşlarım arada telefonlarına baktığında da çok garip geldi. Halbuki normal şartlarda ben de telefonuma sık sık bakıyorum.