DAVID Chang adını ilk duyduğumda New York'ta küçücük bir lokanta açan genç bir şefti. Tokyo'dan yeni dönmüş, içine en fazla 10 kişinin sığabileceği bir "ramen" dükkânı açmaya karar vermişti. 2000'lerin başında "ramen" birçok Amerikalı için en fazla üniversite yatakhanelerinde hazır eriştelerin üzerine sıcak su eklenerek günü kurtaran bir yiyecekti; buradan bir restoran çıkması imkânsızdı. Lokantanın adı da hazır ramen'in yaratıcısı Momofuku Ando'ya göndermeydi. Bir New York seyahatinde Serdar Turgut'la restoran listemize Momofuku'yu eklemiş ama birlikte gidememiştik. Sonradan tek başıma gittim ve pek çokları gibi beğenmedim, ne özelliği olduğunu anlamadım. Bir furyadır, geçer sandım.