Washington, D.C. Kemal Kılıçaroğlu'nu yüz yüze görmeyeli 10 seneyi aşmış. Bu arada Kılıçdaroğlu'nu çok sert eleştirdim, hatta "Muhalefeti eleştirmenin sırası mı?" diye itiraz edenlere karşı da Türkiye'nin en büyük sorununun muhalefet olduğunu söyleyip durdum. Hala da böyle düşünüyorum. HDP'li vekillerin dokunulmazlıklarının kaldırılmasına 'evet' oyu vermesiyle başlayıp Ekmeleddin İhsanoğlu, Zaman gazetesine ziyaret, Abdullah Gül tutkusu gibi tercihlerini görünce...sevgi de bir yere kadar. Ama karşılaştığımızda bir kez daha anladım, insan onun hakkında kötü bir söz söyleyince üzülüyor, kırılacağını, bozulacağını, rencide olacağını düşünüyor ve adeta kıyamıyor. Önceki gün karşılaştığımızda da içten, samimi ve memnundu. Ben de onun özünde çok iyi bir insan olduğunu hatırladım. Öyle sahte iyilik falan da değil, sanki kalbinde en ufak bir kötülük beslemeyen, herkese iyilik yapmak isteyen bir aile büyüğü gibi adeta. Neredeyse saf bir iyimserlik. İnsanda öyle bir etki yaratıyor Kılıçdaroğlu. Sanki bu iyimserlik yüzünden o lüzumsuz teğmenin nikah şahidi oluyor, partisinde—AK Parti'nin aksine—herkesin farklı telden çalmasına müsaade ediyor. Belki de kurnazlık yaptığı...