Adını binyılın başında yaygınlaşan son derece tehlikeli bir parti kimyasalından alan Crystal'dan Pazar günü güneş doğduğunda çıkmak, partinin hiç bitmemesi, ya da kapıdan içeri gün doğarken girmek epey sıradandı. Elektronik müzik hiçbir zaman benim ortamım olmadı, o yüzden kentin partici takımında olduğu gibi Crystal nostaljisi yok bende. Belki bir-iki defa gitmişimdir, onu bile tam hatırlamıyorum. Ama Crystal'in bir dönemin İstanbul'undaki yerini çok çok iyi biliyorum. Şimdi o yerde "Arabic club" yazısını görünce de hem gülümsüyorum tarihin bu kötü şakası karşısında, hem de öfkeleniyorum.