- FETÖ’nün herhangi bir ideolojisi, ilkesi, asli bir amacı olduğundan söz edilebilir mi? Önceleri Türkiye’deki sistemi ele geçirip güç dengesinde söz sahibi olmaktı belki, bunun olmayacağını anladıklarından beri tek bir hedefe yöneldiler: Ne şekilde olursa olsun ayakta kalmak. Bu, örgütün sanıldığından çok daha tehlikeli bir dönemece girdiğini gösteriyor.
- Örgütün varlığını sürdürebilmesi için oksijene ihtiyacı var, bu hava da küçük psikolojik zaferler sayesinde üretiliyor. İktidarın en yakınındaki kalemlerin de dikkat çektiği üzere son zamanlarda ardı ardına yapılan operasyonlar en çok örgütün lideri Kırık Hoca’yı memnun ediyor. FETÖ soruşturmalarında en ufak bir raydan çıkma Türkiye’de bir panik hali olduğu izlenimini oluşturuyor, dahası yurtdışında örgüte mağduriyet malzemesi veriyor. Aynı hâkimin kimi FETÖ’cüleri serbest bırakma kararı vermesi de kuşku uyandırıcı. Buradan aldıkları güçle yeniden bazı operasyonlara hazırlanıyorlar.
- FETÖ’nün yayın organlarına el konulmaya başlandığında bu bir basın özgürlüğü tartışmasına döndü. Halbuki bu gazete ve televizyonların gazetecilikle uzaktan yakından ilgileri olmadığı gibi yıllarca her türlü ilkeyi de yerle bir etme konusunda sabıkalılardı. Birkaç CHP milletvekili de “Fikirlerine katılmasak da savunuyoruz” diye kendi kendilerince ilke puanı toplamaya çalışmaya kalkınca oyuna geldi, tam da FETÖ’nün tuzağına düşüp istenilen mağduriyet payesini onlara armağan etti. O günlerde FETÖ’cüler sürekli başka gazetecileri “Bugün susarsanız sıra size gelir” diye korkutup “birlik” olmaya çağırıyordu.
- FETÖ basınına yönelik operasyonlar başladığında örgüt üyeleri durmaksızın sıranın Sözcü’ye geleceğini söyleyip duruyorlardı. Daha da çarpıcı olan, bir tek FETÖ’cüler ısrarla cepheyi genişletmeye çalıştılar. Halbuki ortada ne bir kanıt ne de bu yönde bir işaret vardı.