Büyük umutlarla, çözüm sürecini Oslo’daki gizli görüşmelere kadar gidersek 6-7 yıldır sürdürüyor iktidarı. Böyle görüşmelerden çözüm mü çıkar, AKP bu konuyu esas olarak oy potansiyeli olarak görüyor, diyenlere ise söylemediklerini bırakmadılar.
İktidarbaşının geldiği nokta, bir tekmeyle işi bitirmek oldu. Sonrası kaotik bir ortam. Yönetilemeyen bir süreç. Veya eyvah MHP’ye oy kaybediyoruz düşüncesiyle çatışmalara geri dönüş.
Yoo hayır, PKK/ KCK’nin de vuruşmak için fırsat kolladığını biliyoruz. Çözüm sürecine paralel, PKK’nin bütün gücünü Kürt bölgesinde Ankara’dan bağımsız“devlet kurumları” oluşturma politikasını adım adım eyleme dönüştürmesi de herkesin gözü önünde gerçekleşiyordu. Kürt silahlı ve siyasi örgütlenmesinin büyük bir tehdidi ve provokasyonu olan 6-8 Ekim 2014 kalkışması da, bugünler için bilgi veren eylemi olarak unutmayız.
Şu şehitlik biraz da sizlere olsa
RTE’nin “aileler için şehitlik ne mutluluk” lafı dini inançları, vatan için öldüler cennete gittiler inancını sömürmektir. IŞİD için savaşan, kafa kesip boyun koparanlar da benzer inançlar için ölüyor, öldürüyor. Ebedi olarak sürecek bu mücadele lafının da, sürekli şehit ve daha büyük mutluluk gibi bir saçmalığa gittiğinin altını çizelim.
Ama şehit cenazelerinde ailelerin tepkileri, insanlarımızın hiç de öyle düşünmediklerini gösteriyor.
Ateş değdiği yeri yakıyor, düştüğü ocağı kavuruyor. Ve insanın diyesi geliyor: Şu mutluluktan biraz sizler tatsanız, niye böyle mutluluklar hep halka reva görülüyor!
Evleri saran bu ateşte iktidarın büyük rolünü vurgulayalım