İki fotoğraf var: İlkinde, Putin öncelikle ekonomik önlem alıyor Türkiye’ye karşı ve tazminat ve özür dilemeye çağırıyor. İkinci fotoğrafta ise RTE (ve Davutoğlu) Putin’e görüşelim çağrısı yapıyor, “Biz iki dost ve büyük ülkeyiz, birbirimiz olmadan yapamayız” benzeri sözlerle.
Putin’in dinlediği var mı, yok. Öyle ki Paris’te çevre zirvesinde RTE’nin yüzünü görmemek için, olur a yanıma gelir konuşur veya karşılaşırız diye, önlemlerini bile aldırmış.
Fotoğraftan çıkan net sonuç:
Ankara aldığı kararın, yaptığı işin altında eziliyor. Bir an önce el sıkışmak, eski ilişkilere (Moskova’da yan yana cami açmak gibi mesela..) dönmek, kırmızı telefonu açtığında Alo Putin günlerine hemen dönmek istiyor, ama “ben vurmakta haklıydım,gel bunu kabul et el sıkışalım” pozisyonuyla... Görünen o ki zor dostum zor.
Putin meseleyi domatesini patatesini işçini almıyorum, gibi ekonomik önlemlerle kapatmayacağa benziyor. Rusya’nın Türkiye’ye ihtiyacı yok bu açıdan. Vazgeçemeyeceği mal üretmiyoruz, sebzesini meyvesini istediği yerden alabilir, Rusya’da düşük teknolojili, inşaat dahil, emek yoğun işler peşindeyiz. Yüzlerce şirket, binlerce aile oradan ekmek yiyor. Biz ise gaz-petrol bakımından anlaşmalarla bağımlıyız, değiştirmek istesen kaynağını 10-20 yıl sürer!
İktidar, epey işler bitirdi Ruslarla al-ver gülüm kotasından. Petrol boru hatları adamlarına gitti. Orada iş yapanlardan yüzde üzerinden payımızı istedik! Eksilterek verdiklerini beğenmeyip tamını istedik. Akkuyu Nükleer Santralı’nda bile saydamlık yoktu.