Barajı aşmazsak iç savaş çıkar söyleminden, barajı aşmazsak dağa çıkarız söylemine geçildi. Ne anlama geliyor bir bakalım.
Eğer PKK, Öcalan’ın ‘bahar aylarında silahsızlanma kongresi toplanması yolunda yaptığı çağrıya uysa, ve Türkiye’de kurduğu alternatif devleti lağvetseydi bu, normalleşme ve çözüm sürecinin nihai başarısı için tarihi bir adım olacak ama o zaman da, seçimlere baraja rağmen parti kimliğiyle girmeye gerek kalmayacak ve bağımsız adaylarla seçimlere girilecekti. Bu bir yoldu, ama bu yol değil başka bir yol denendi. HDP seçimlere parti kimliğiyle girme kararı aldı, ya da bu karar ona aldırıldı.
HDP, parlamentoya barajı aşarak girmek istiyor. Yeni bir anayasa ve çözüm sürecinde ısrar için değil, tam tersine çözüm sürecini durdurmak, Öcalan’ın misyonunu bitirmek ve AK Parti’ye yeni bir anayasa yaptırmamak için istiyor barajı aşmayı. Baraj aşılırsa, PKK’nın, başka Kürt partileriyle kavgalı olduğu diğer Kürt bölgelerinde de iktidar alanı genişleyecek, Mesut Barzani’nin liderliğindeki KDP biraz daha köşeye sıkışmış olacak. IŞİD sonrası dönemde Barzani’yle mücadeleye hazırlanan YNK ve GORAN’ın eli güçlenecek. Bu iki partiden heyetlerin Diyarbakır ve Batman’a gelerek, HDP’ye destek vermelerinin Kürtlükle filan hiçbir alakası yok. Bu partiler Türkiye’nin Barzani’yle kurduğu iyi ve dostane ilişkiler olmasa, Barzani ve partisinin, ayakta kalamayacağını düşünüyorlar.
Bugün KDP ve AK Parti’nin, Sayın Erdoğan ve Sayın Mesut Barzani’nin kaderi ve geleceği birbirine oldukça bağlı. KDP’yle Irak’ta mücadele halinde olan güçler Türkiye’yi unutmuyorlar, ve bu mücadelenin ancak Türkiye’de AK Parti’nin iktidardan uzaklaştırılmasıyla beraber bir sonuç vereceğine inanıyorlar. Aynı şekilde, AK Parti’ye karşı adeta bir haçlı savaşı açan PKK ve müttefikleri, Kürdistan’ın tamamen ele geçirilmesi için önce Barzani çizgisinden, yani muhafazakar-demokrat ama gerçek Kürt milliyetçi çizgiden kurtulmak gerektiğini çok iyi biliyorlar.