Nobel ödüllü Sovyetler Birliği döneminde yetişmiş Svetlana Aleksiyeviç’in, 10 yıllık acılarla dolu Afganistan işgali dönemindeki savaşı birebir tanıklarından dinleyerek kaleme aldığı "Çinko Çocuklar" kitabı, savaşı lanetleyen, barışı kutsayan nitelikte.
Svetlana Aleksiyeviç, 1979-1989 arasında 10 yıl süren Sovyetler'in çöküşünün en büyük nedenlerinden biri olarak gösterilen Afgaistan’da savaşmış Sovyet askerleri, cephe gerisinde hastanelerde görev yapmış doktorlar, hemşireler ve askerlerin aileleri ile yaptığı tanıklık içeren söyleşilerini, noktasına virgülüne dokunmadan kaleme almış. Kitaba, ölen askerlerin çinko tabutlarda memleketlerine getirilip ailelerine teslim edildikleri için "Çinko Çocuklar" adını vermiş. Kitabı okuyan herkesin savaşı lanetleyip, barış özlemi duyacaklarına inanıyorum. Ve asıl savaşa karar veren, gençleri cepheye ve ölüme gönderen siyasilerin bu kitabı okuması gerektiğini düşünüyorum.
388 sayfada çok sayıda asker, ana-baba ve görevlinin anılarının yer aldığı kitaptan asker oğlu ölen bir annenin anlattığı bölümü sunmak istiyorim:
“- Kapı çaldı... Koştum baktım kimse yok. İçim cız etti; yoksa oğlum mu geldi?
İki gün sonra kapıya askeri görevliler geldi.