Prof. Asaf Savaş Akat, "Üretim için eğitim konusu beni 1960’ların heyecanlı günlerine geri taşıdı. Üniversite gençliğinin sol fikirlieri tanımaya başladığı döremde, ekonomik kalkınmanın hedefi ile eşitlikçi bir toplum arayışı içindeydik. O dönemde, ‘sanat toplum içindir’, ‘eğitim üretim içindir’ gibi sloganlarda somutlaşan bir tazelik, bir naiflik vardı. Nüanslara dikkat edildiğini söyleyemem” diyor. Prof. Akat, 21. yüzyılda bu konuyu ele alırken, şu değerlendirme ile başlıyor:
“Modern toplumun en belirgin özelliği yüksek verimliliktir. Teknolojik gelişme ve sermaye birikimi, çalışan başına üretim miktarını hızla artırıyor. Geri planda, üretim sürecinin ve üretimde kullanılan araçların giderek daha karışık hale gelmesi yatıyor. Çünkü çalışanların bu karmaşıklığı yönetebilmesini mümkün kılacak beceriler ancak uzun ve etkili bir eğitim dönemi sonunda elde edilebiliyor.
21. yüzyılın ilk çeyreğinde iki kritik gelişme eğitime ek sorunlar getiriyor. Bir; bilim ve teknolojide nitel bir sıçramanın işaretleri artıyor. Yapay zeka, akıllı robotlar, genetik mühendislik ve benzerleri yarının üretim süreçlerinin bugünden çok farklı olacağını işaret ediyor. İki; Çin ve Hihristan gibi kıta ekonomiler hızla yüksek düzeyde verim düzeyini yakalıyor. Yeni neslin küresel düzeyde bugünden çok farklı bir rekabet ortamıyla baş etme zorunluluğuna işaret ediyor.”